Hressleiki

Það held ég nú. 

Takk

Letin er að fara með mig.  Það er föstudagur og mig langar ekkert til að skvetta í mig.  Langar helst að yfirgefa líkama og fara sálförum.  Svífa yfir hnöttinn og lenda einhversstaðar annars staðar.  Las blogg Gísla Marteins þar sem hann bloggar um Enid Blyton og þær bækur sem hún skrifaði.  Hann spáir hvort hún verði næsta JK Rowling.  Þegar ég byrjaði að lesa þetta, þá hugsaði ég, "Ertu ekki að grínast hvað þetta er leiðinleg færsla".  Kannski les þetta einhver og hugsar hvað ég sé mikill fáviti.  En hverjum er ekki sama.  Hins vegar stendur mér alls ekki á sama um stjórnmálamenn.  Þeir ljúga og ljúga í aðdraganda kosninga og segjast ætla að berjast og áorka þessu og hinu og gera þetta og hitt ef þeir verða kosnir.  Hvernig er hægt að gera sitt besta í starfi ef einstaklingurinn er í mastersnámi í öðru landi.  Þetta hefur viðgengist og mun eflaust áfram viðgangast.  Hver veit nema Hanna Birna verði böstuð í krakkbæli á morgun, með vændiskarl sér við hlið, líkt og gerðist með Marion Barry, borgarstjóra Washington DC.  Hann sagði af sér, og var svo endurkjörinn stuttu seinna.  Flottustu stjórnmálamennirnir geta ekki verið stjórnmálamenn, því þeir eru svo trúir sannfæringu sinni að þeim er ómögulegt að halda vinnunni.  Þessir fáu flottu geta einfaldlega ekki spilað með í þessum spillingaleik því þeir vita betur.  Verst bara hvað þeir eru fáir.

 

Hver væri ekki

til í að fá Paris Hilton í partý eða á djammið.  Svo glæsileg er stelpan að allar aðrar blikna í samanburði.  Kannski vegna þess að það sést í rassinn.

 ég spyr einfaldlega, af hverju eruð þið hinar svo ógeðslega kjánalegar að halda það að þið hafið eitthvað í gellu sem sýnir bara rassinn.  Þið hugsið náttlega: "ó mæ god, djös drusla", á meðan strákarnir hugsa " ooohhhh...sleeeeeef"  Ég myndi taka Paris Hilton heim til mín þó hún væri svo heimsk að hún gæti ekki talað.  Hún er víst að hugsa um að stofna til fjölskyldu, og ég sé ekki betur en að ég sé tilvalinn fyrir hana.  Við erum á svipuðum aldri, höfum svipað viðhorf til lífsins, sömu gildi og eigum fullt sameiginlegt.

 

Var að velta því fyrir mér hvort...

alþingismenn klóra sér í rassinum meðan þeir sitja á þingi.  Hvort Lúðvík Bergvinsson finni af og til fyrir þannig kláða í stjörnunni að hann sjái sig tilneyddan til að fara með hönd alveg inn að boru og skrapa þetta til.  Enn fremur velti ég fyrir mér hvort síðan Birgir Ármanns, nú eða Geir sjálfur, fari eftir gott rassaklór með hendur að vitum og finni skítalyktina sem leggur af fingrum.  Menn hafa nú gert annað eins á Alþingi.  Menn hafa áreiðanlega dottað yfir slakri ræðu hjá framsóknarmanni, hví þá ekki að klóra sér vel í görninni og þefa svo af puttunum.  Annað eins hefur nú gerst. 

Allir eru byrjaðir að hlaupa.  "Kjellinn ætlar að hlaupa hálfmaraþonið", heyri ég útundan mér.  Menn sem hreyfa varla legg né lið árið um kring taka kipp þegar nær dregur Menningarnótt.  Þetta er socialviðburður líkt og að mæta á Klambratúnið til að hlusta á Björk og Sigurrós.  Björk hefur ekki gert skemmtilegt lag í langan tíma og lítill er fílingurinn í Sigurrós, þeir eru bara svo flippaðir að hafa allsbert fólk í vídeoinu hjá sér, og ekki einu sinni almennilegar bombur með flottar júllur.  Maður bölsótast kannski yfir allri erótíkinni sem ríður yfir í r and b/hip hop/rapp heiminum að maður ætti þarna að gleðjast að þarna sé náttúrulegt fólk í náttúrulegu umhverfi og allt þetta náttúrulega, en þegar á botninn er hvolft þá kýs ég busty negrastelpur í snípstuttum pilsum og alltof litlum bolum heldur en slök tepokabrjóst og loðnar lufsur og typpi.

sit ég hér

í lazyboy stæði mínu og horfi á kastljós.  En nóg um mig.  Ekki vil ég vera leiðigjarn og masa og þrasa um sjálfan mig í sífellu.  Handbolti, heyri ég útundan mér.  Merkilegur fjandi þessi handbolti.  Á stundum sýnist mér handbolti ganga á skjön við eðlileg rök, það er íþróttarök, hvað sem það nú er.  Í fyrra sigruðum við Frakka, núna í vikunni töpuðum við fyrir sama liði og virtist sem allir leikmenn Frakka hefðu sprautað anabólískum sterum og hreinu testesteróni í stinna þjóhnappa.  Við sigrum hins vegar Ungverja og töldum þá að við gætum unnið Spánverja, sem töpuðu einmitt fyrir Ungverjum.  Onei, við skíttöpum fyrir Spáni og Ungverjar sigra Frakka.  Það er kannski ekki skrítið að þessi íþrótt sé ekki eins vinsæl og raun ber vitni.

Það er glettilegt mjög að kíkja í Melabúðina og versla ögn í matinn.  Viðskiptavinir Melabúðarinnar er ekki sama fólkið og verslar, tja, t.d. í Bónus.  Maður sér strax að um er að ræða fólk með klassa, kúristar, akademikar, listunnendur og stjórnmálamenn sem vilja sjást á meðal þess fólks sem undan er talið.  Melabúðin fær respekt frá mér.  Hún er ódýrari en 10 ellefu og býður upp á framandi vörur, og lætur maður ósjaldan undan freistingum.  

Gvuð hvað þetta er nú óspennandi hjá mér.  Í eitthvað meira spennandi.  Undirritaður fékk að vita að starfsmannafélagið á hinum nýja vinnustað taki árshátíð í Amsterdam í apríl.  Og hvað hugsar maður þegar maður heyrir að einhver sé að fara til Amsterdam. Jú, eiturlyf og vændiskonur, coffee shops og red light district.  Já, hef einu sinni áður stigið niður fæti í Amsterdam, en þá var ég á einhvers konar bakpokaferðalagi og ég gekk í gegnum miðbæinn og spurði annan hvern mann sem ég sá hvar ákveðið kaffihús í bænum væri staðsett.  Einhverra hluta vegna vildi engin manneskja veita mér hjálparhönd, hugsaði með mér hvað þetta væri leiðinlegt fólk.  Því næst gekk ég inn í bókabúð og spurði átta.  Í fyrstu andvarpaði afgreiðsludrengurinn en að lokum vísaði hann mér á rétta leið.  Þegar ég gekk út úr búðinni sá ég skilti þar sem á stóð "no tourist information", og þegar ég leit betur í kringum mig á götum Amsterdam þá sá ég slík skilti hvarvetna.  Ég býst við að ég hafi rétt verið enn einn gufuhausinn, leitandi að hassbúllu, og verð væntanlega ekki sá síðasti. 

whazzap

hvað er uppi?  Hvað segir kjellinn?  Hvað er að frétta?  Nú, bara allt frábært.  Strákarnir okkar náðu að rífa sig í gang eftir niðurlægingu gegn Svíum.  Það er þannig með mig að ég á voða erfitt með að sýna samstöðu með hinum norðurlandaþjóðunum.  Jafnvel er þetta hin sívinsæla íslenska minnimáttarkennd.  Að vísu líkar mér við Færeyinga, en maður getur nú varla annað, þeir eru svo déskoti kómískir eitthvað.  Brandur í Bæ og þar fram eftir götunum.

Danir, Svíar og Norðmenn eru svarnir fjandmenn í mínum augum.  Auðvitað stöndum við saman á mörgum sviðum, en staðreyndin er sú að við stöndum þessum þjóðum að baki í næstum öllu, og ég er nokkuð viss um að á flestum skandinavískum heimilum er hlegið að okkur, líkt og ég hlæ að Færeyingum.   

Hundalíf

Það er ekkert grín að vera hundur.  Til dæmis geta þeir ekki farið á klósettið þegar þeir vilja, en aftur á móti geta þeir kúkað þegar þeir eru úti, undir berum himni.   Það væri nú andskoti kostulegt ef við mannfólkið myndum taka upp á þeim lítt smekklega sið.  En hundar þurfa að fara í skóla eins og við hin.  Ég ákvað að velja þá virtu stofnun, Hundaræktunarfélag Íslands, til að leiðbeina Badda í gegnum lífsins verkefni.  Fyrsti tíminn var gærkvöldi og einhverra hluta vegna þurfti ég, umráðamaður hans, að mæta fyrir okkar hönd og hlýða á smá fyrirlestur, sem var að mínu mati sérdeilis upplífgandi boðskapur sem allir hefðu gott af.  Það var vel mætt á þennan fyrirlestur og báru gestir upp ýmsar spurningar sem gjörsamlega brunnu á vörum þeirra.  Ég get nú ekki talað fyrir alla hina sem sátu þarna, en það voru svona ca. 100 manns, en ein hugsun sem spratt mjög oft upp í huga minn í gærkvöldi var: Hvað er ég eiginlega að gera hérna?  En svo segir maður bara.. mjaa.. þetta er nú einu sinni gott fyrir framtíð Badda litla, og lætur sig hafa það.

Nú þarf Baddi litli ekki lengur að fara í búrið.  Hann getur verið aleinn heima án þess að rífa risastórt gat á eitthvert áklæði, nú eða pissa eða kúka út um allt.  Að vísu kúkaði hann heima hjá ömmu og afa í gær, en af og til þá kemur upp eitthvað stress.  Heyrði um daginn skemmtilega útfærslu á hugmynd þar sem þú setur þig í spor geimveru sem horfir á okkur jarðarbúa og sérð að við mannfólkið týnum upp úrgang eftir þessa loðnu ferfætlinga.  Ég viðurkenni að það er ýmislegt sem lítur út eins og það sé niðrandi, eins og til dæmis að fara á svona fyrirlestur og vera rukkaður um 25.000 kall.  Fremst stendur hún og hún þarf sko engan míkrófón til að ná áheyrn, þarna stendur hún, vösk víkingakona sem hefur einsett sér að kenna og þjálfa hunda, en hún er í raun aðeins að hala inn seðla af okkur, Homo sapiens. Sterk kona sem segist vera lærður hundakennari en flest allt sem hún sagði var töluvert common sense.  "Hvað á að gefa honum oft?", spurði ein.  "Nú, hvað er hann stór", mælir hundatemjarinn, hin kvenlega og mannlega kona nefnir einhverja tegund og hundakennarinn segir þá, "Bara svona þegar hann sýnist svangur."  Auðvitað! Af hverju datt mér þetta ekki hug. 

Farinn í göngutúr. 

  

sææddl

Skil ekki hvað fólk er að æsa sig alltaf hreint.  Flugvél lendir í hrakningum og fólk er eitthvað svekkt yfir því, segir að það ætli nú ekki að fljúga í bráð.  Við hverju býst fólk þegar það stígur upp í flugvél; þetta er nú einu sinni bara málmhólkur með hreyfla.  "Það er ekki hægt að bjóða fólki upp á þetta", heyri ég útundan mér. 

"Að Ástþór Magnússon geti boðið sig fram til forseta trekk í trekk og það kosti íslenska ríkið milljónir króna, er hneyksli." Sælar! Þetta er nú einu sinni lýðræðiríki sem við búum í, held það sé skárra að borga fyrir kosningar, jafnvel þó annar frambjóðandinn sé fífl, í stað þess að sleppa þessu öllu og þjóðin fái þá ekki að láta álit sitt í ljós.

 

veisluhöld

Partý í gær í mínum húsum.  Allir með nóg að drekka og endaði með því að gítarinn var mundaður og skáldgyðjan ljáði mönnum innblástur.  Hér gefur að líta textabrot sem var hripað aftan á umslag.

 

Var nakinn með bóner

hver hvar hvenær

stal hún hjartanu í aldingarði helvítis

skaufinn fór í skoðun

hvar er þetta líf

fuck fuck cock

í skuggastrætum satans

þar sem dauðinn býr 

Law and Order gæjann í forsetann

Mig langar, í tilefni þess að Fred Thompson hefur ákveðið að sækjast eftir forsetaembætti USA, að lýsa yfir stuðningi við þennan geðþekka district attorney.  Ég kann að vísu miklu betur við að kalla hann Adam, eins og hann heitir í þáttunum Law and Order.  Það ber nú ekki mikið á honum í þáttunum, enda er hann aðal saksóknarinn sem ráðleggur Sam, sem er assistant DA og aðstoðarkonu hans, í erfiðum og flóknum sakamálum.

Ég held að Fred sé repúplikani, en hingað til hef ég verið hallur á demókratana.  Ég sé hins vegar ástæðu til að skipta um flokk, enda er maðurinn magnaður á skjánum.  Valdið drýpur sem smjör af herðum hans og þegar hann talar, hlustar heimurinn.  Þannig verður þetta ef hann verður kjörinn forseti Bandaríkjanna.

Fred Thompson, eða Adam, er harður í horn að taka, svona þokkalega sveigjanlegur hvað varðar lagabókstafinn, en á sama tíma er hann með gildi fjölskyldunnar á hreinu. 

Fred Thompson (Adam) í forsetann.